Çocukların Dünyasından Bakabilmek

Dün ilk veli toplantımız gerçekleşti :)
heyecanlı oluyormuş..
belki de ilk kez oluşu yüzünden :)


Genel toplantı 2 saat kadar sürdü.. anlatmak istediğim bir sürü şey var..
ama müdürün yaptığı kısacık bir konuşma çok etkiledi beni..
öncelikle bu yazıda bundan bahsetmek istiyorum..
oraya gelen tüm veliler 3 haftalık bir okul macerasından yorulmuş, her akşam çocuklara yaptırmaya çalıştığımız ev ödevlerinden bıkmış olarak ve kafasında bir sürü sorunlarla gelmişti..


Müdür bu maceraya çocuklarımızın gözüyle bakmaya çağırdı bizi..
bizim için ne kadar basit olan şeylerin çocukların dünyasında şimdi nasıl da zor olduğundan bahsetti bikaç örnekle..
ve bu onlara dev gibi gelen sorunlarla savaşmak için bize ne kadar ihtiyaç duyduklarını..


Mesela katalog dosyaları bilirsiniz.. kitap ve defterlerin dışında her gün hemen hemen 4 adet teksir kağıdı çalışmaları veya ödevleri oluyor. Ve sırayla bitenleri o katalog dosyaya diziyoruz.. şimdi düşünün.. ne kadar kolay değil mi a4 boyutundaki bir kağıdı o katalog dosyaya sokmak bizler için.. işten bile saymıyoruz.. 2 saniyemizi falan alıyor sanırım.. peki ya çocuklarımız açısından.. öyle büyük bir iş ki bu.. şeffaf dosyanın başını açtıramıyor uğraşıyor.. açtırdığı anda kağıdın en azından bir ucunu sokması lazım yoksa yine kapanıyor şeffaf dosyanın uçları.. kağıt buruşuyor, girmiyor, çocuk sinirleniyor, kendini başarısız buluyor, hele sıra arkadaşı sokabilmişse o kağıdı dosyaya eyvah ki eyvah.. vs..


gerçekten onların açısından düşününce her şey çok farklı bi hale geliyor..
bizim 2 saniyemizi alan bi iş çocukların beden ve ruhsal olarak yorulmasına neden oluyor..
yani gerçekten bizler şu 3 haftadır nasıl sabırlar göstermekteyiz oyun çocuklarını her akşam ödev yapmaya alıştırmak için ama ya onlar..
onlar 3 haftada nasıl da büyük şeyler başardılar..
oyun oynanmayan, her istediğinde konuşamadığı, konuşmak için parmak kaldırmak zorunda olduğu, sırada oturmak zorunda olduğu hatta sırasını biriyle paylaşmak zorunda olduğu, ve oyunların değil derslerin yapıldığı bir okula alışmak, her akşam anneyle babayla oynamak ya da çizgi film izlemek dururken, parmakları çok yoran henüz çok da iyi anlamadığı bir takım şekilleri yapabilmek… vs..


evet ilkokul 1. sınıf gerçekten gerek çocuklarımız, gerek bizler, gerekse öğretmenler açısından en zor ve en önemli yıllardan biri.. ve çocuklarımızın bizim desteğimize en fazla ihtiyaç duyduğu zamanlardan biri.. bütün okul hayatının temelleri atılıyor bu yıl:)
ben öncelikle ilkokul bire giden çocuğu olan tüm anne ve babalara sabır diliyorum:)
bu yıl zor ve büyük işler başaracak olan çocuklarımıza da başarılar..