İlk Ayrılık

Tiyatro gösterinden, dans gösterinden, karnenden, ve okuduğun kitaplardan bahesedemeden hayatının önemli olaylarından birine atlıyorum..

Seni çook özledim, burnumda tütüyorsun birtanem..

.......

Evet küçük hanım ilk defa uzun ve uzak ve bizsiz bir tatile gitti..
Babası ve babasının ailesiyle birlikte..

İlk önce sadece baba-kız tatil yapma planları kurdular, o zaman çok mutlu ve heyecanlıydı küçük hanım..
Fakat sonradan plan değişikliği yapıp tatili hep birlikte yapmaya karar verdiklerinde uzun bir süre isyan etti, ağladı, gitmek istemedi, babasına küstü, konuşmadı, kendince gitmemek için kaçma planları yaptı..
Burada da iş yine bana düştü, onu mutsuz ve korkarak gitmemesi için bir ay kadar bu yolculuğa hazırladım..
Kendimce doğru olanı yaptım onun için..
Babasıyla çok eğleneceğini, istediği zaman ikisinin baş başa kalabileceğini, onu hiçbir şeye zorlamayacaklarını, sıkıştırmayacaklarını, hiçbir şeyi zorla kabul etmek zorunda olmadığını, o kadınla da istemiyorsa diyalog kurmamama hakkının olduğunu ama terbiyesizlik yapmaması gerektiğini, Çeşmenin çok güzel bir denizi olduğunu, sinemaya da gidebileceklerini, ihtiyacı olduğunda babaannesinin ona her konuda yardım edeceğini, bunun için telefonda onunla özellikle konuşacağımı, babaanne, dede, hala ve kuzenle de eğlenebileceğini … vs.. bir sürü konuda, tüm sorularını cevapladım..
Ara ara ağladı ama sonunda korkmadan, kendine güvenerek yola çıkabilecek konuma geldi..

Babasıyla da uzun telefon görüşmeleri yaptık..
İlk defa olması dolayısıyla bir milyon tane detay geliyor aklıma.. Günlerce hep not aldım bir kağıda detayları, sonra hepsini söyledim babasına da babaannesine de..
Tekli yataktan gece mutlaka düştüğünü, ilk 3 saatlik uykusunun aşırı derin olduğunu, sivrisinek alerjisini ve korunma yollarını, fenistilin tek ilaç olduğunu, sevdiği yiyecekleri, sevmediklerini, yemek ve uyku düzenini…


Annelik bazen zor be..
hele böyle ayrılık durumlarında..
hele bi de ilkse işte..
Elim ayağım kesik günlerdir.. günlerdir dediğim iki gündür.. resmen gün değil saat sayıyorum yahu..
İşin tuhafı, Öykü zaten tüm yazını Erdekte geçiriyor anneanne ve dedeyle..
zaman zaman 5 gün görmediğim oluyor ama o zamanlar sadece özlem oluyor..
Bu seferki çok farklı ..
hem özlem hem endişe hem merak..
sadece bir haftalığına olduğunu bilsem de, herkesin birbiriyle ilk kez bir arada olacağı bizden uzak olan bir ortam olması ve henüz Öykünün küçük olması etken sanırım..

Gitmeden önce ona mektup yazmamı, orada bana ihtiyaç duydukça okuyacağını söyledi..
Öyle zor yazdım ki mektubu, heryanımdan duygusallık akıyor günlerdir :) Bir de Öyküye kızardım bazen çok duygusalsın diye.. kendim ondan beterim :)

Son gece yazabildim mektubunu..
Orada her şeyi başarabileceğini, ona her konuda güvendiğimi, eğleneceğini, neler yapabileceğini anlattım..
Benim çocukluğumun yazları Çeşmenin denizinde geçti.. Ben de kardeşim de yüzmeyi de o sularda öğrendik ve hep çok eğlendik, onları anlattım.. Annenin yüzmeyi öğrendiği o tuzlu dalgalı sularda sen de çok eğlen dedim.. Kaynamış mısırının lezzetinden bahsettim, İzmire sinemaya gittiklerinde mutlaka kömürde sandviç iste babandan dedim :)
Ve elbette satırlarca onu ne kadar çok sevdiğimden ve özleyeceğimden..
Ve onu en nihayetinde Pazar günü babasına çok mutlu teslim ettim, Erdekte bir çay bahçesinde..
Mutlu, kendine güvenen, ve ilk bizsiz geçireceği günlere hazır..

Sonra eve dönüp acayip ağladım :)
Sağolsun arkadaşlarım yalnız bırakmadılar bu zaman diliminde..

Günde pek çok kez telefonla konuşuyoruz iki gündür..
Sesi güzel geliyor, eğleniyormuş..
“Düşündüğüm gibi değilmiş, eğleniyorum annecim, beni hiç merak etme, mutluyum, sakın üzülme” dedi bana bu sabah :)
Arda, halasının 2 yaşındaki oğlu.. peşinden ayrılmıyormuş, Oyku aba Oyku aba diye uyanır uyanmaz, bizim hanfendinin de çok işi oluyormuş :) ona bakmak, yemek yedirmelerine yardım etmek vs..

Biliyorum ki, bu süre bir hafta bile olsa Öykü oradan daha olgunlaşmış ve büyümüş olarak dönecek.. Ve babasıyla böyle zaman geçirebilmesi de ruhundaki pek çok şeyi tamir edecek..

Bir insanın yetişmesi, büyümesi hiç kolay bir süreç değil..
Bunu çocuklarının kişilik gelişimine önem veren her anne baba bilir..

Benim kızım da büyüyor.. pek çok şey yaşıyor.. ama benim gibi mutlu ve güçlü bir kişiliği var onun da..
Onunla birlikte ben de büyümeye devam ediyorum..

Seni Çok Özledim Canım Kızım.. Çok..