27 Ocak 2007 Cumartesi

İlk Karne


Benim minik cadım büyüdü..
Büyüdü de okur yazar oldu..
Okur yazar oldu da ilk karnesini aldı..
İlk karnesini aldı da bütün derslerinden başarılı oldu..
Bizim de artık soranlara “hepsi 5” diyebileceğimiz karnemiz var :)
Üstelik iyi para da topladı bu karne :) iyi hediye de getirdi :)


Küçükken ben çok yaşardım karne heyecanı hatırlıyorum da..
yıllar geçtikçe.. büyüdükçe yani.. heyecan da yitip gitti tabi..
şimdi insan kendi çocuğunda daha da çok heyecanlanıyormuş!!
Perşembe gecesi beni uyku tutmadı desem yeri yani :)
Cuma günü öğle yemeğinden sonra işten izin alıp kızımı almaya gittim okuluna..
Annecimmmm diye elinde karnesiyle heyecanla koşup sarılışı vardı ki…
Öyküm sayesinde içimde sık sık tekrarlanan bi duygu: işte yaşamak bu !!
İşte
Yaşamak
Bu
!!


Canım Kızım;
Sen daha yıllarca bilmem kaç tane karne alacaksın..
biliyorum ki hepimizde olduğu gibi büyüdükçe sende de karne heyecanı sönecek usulca..
Ama bugünü.. gözlerindeki ışıl ışıl heyecanı, ilk karneni eline alışını, karneni kendinin okuyuşunu, saklayamadığın mutluluğunu .. ne sen ne de ben unutmayacağız..
Seni Çok Seviyorum Prensesim..


(ben ilk karneni saklayacağım..
yıllar sonra sevdiğin ve istediğin mesleği yapabilmeni sağlayacak diplomanı eline aldığın gün sana hediye olarak vermek için..)